قلب پر دردم

  ﻗﻠﺒﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﭙﯿﺪﻥ
ﻣــــﯽ ﮔــــﻮﯾــﻨــﺪ ﺳـــــﺎﺩﻩ ﺍﻡ . . !
ﻣـــﯽ ﮔـــﻮﯾـــﻨـــﺪ ﺗــــﻮ ﻣــــﺮﺍ ﺑﺎ ﯾــﮏ ﻧــﮕــﺎﻩ . .
ﯾـــﮏ ﻟﺒـــــﺨـﻨـــﺪ . .
ﺑــﻪ ﺑــﺎﺯﯼ ﻣﯿـــــﮕﯿــــﺮﯼ . . !
ﻣــــــﯽ ﮔـــــﻮﯾﻨــــﺪ ﺗـــﺮﻓﻨــﺪﻫـــﺎﯾﺖ ، ﺷـــﯿﻄﻨـــﺖ ﻫــــﺎﯾﺖ ..
ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﯾـــﺖ ﺭﺍ ﻧﻤــــﯽ ﻓﻬﻤــــﻢ . .
ﻣــــــﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺳــــﺎﺩﻩ ﺍﻡ . . !
ﺍﻣﺎ ﻣــــــــﻦ ﻓـــــﻘــــــﻂ ﺳﺎﮐــــــــﺘﻢ
ﻫﻤﯿـــــــــﻦ !
ﺩﺭﺩ ﻓﺮﺁﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭ ﺁﻧــــﻬﺎ ﺍﯾــــﻦ ﺭﺍ ﻧﻤـــــــﯿﻔــــﻬﻤﻨــــﺪ . . !
.

.

.

روح از جان بیرون کرده ام و اما تو

ای ستاره ی شبهای تیره و تاریکم تنهایم گذاشتی

ولی بدان که تا همیشه مرحم و محرم دلم خواهی ماند

 و جزء تو

هیچکس در کوچه پس کوچه های دلم جایی نخواهد یافت

این دل تا بی نهایت تقدیم به توست.

تقدیم به تویی که همواره یادت آرامش بخش زندگیست.

 

میگذرد روزی این شبهای دلتنگی

میگذرد روزی این فاصله و دوری

میگذرد روزهای بی قراری و انتظار

 

میرسد همان روزی که به خاطرش

گذراندیم فصلها را بی بهار

و از ترس اینکه بهم نرسیم

شب تا صبح را اشک میریختیم

 

سخت است...

.

.

.

عاشق شده یی ای دل غمهایت مبارک

زنجیر جنون ای دل در پایت مبارک

از دیده گهر ریزی از سینه شرر ریزی

لعل و گوهر و یاقوت از خون جگر ریزی

دارا شده یی ای دل دنیایت مبارک

گه عاقل و فرزانه، گه بیخود و دیوانه

گه دیر و حرم گردی، گه بر در بتخانه

حانز شده یی ای دل عقبایت مبارک

از درد نهان سوزی از ناله جهان سوزی

گاه خنده کنی چون گل، گاه همچو خزان سوزی

پیدا شده یی ای دل احیایت مبارک 

 

 

برای دیگران تنـهـا یک نامی

و تنهـا نامت بـرای من یک دنیا!

دنیـای کــوچکی ست!

خلاصه شده در چهار حرف...